خیلی قبل تر از این ها رفته بود سید حسین رفته بود تا کشورش همیشه سربلند باقی بماند تنها چیزی که از میدانم خاطره هایی است که از دیگران شنیده ام و یک قطعه عکس کوچک نمی دانم چه حس خوبی این عکس در من ایجاد می کند که وقتی به عکسش نگاه می کنم آرامشی شگرف وجودم را پر می کند خیلی بیش از آنکه فکرش را بکنم در قلبم برای خود جای باز کرده بدون اینکه هیچ محبتی در کار باشد وقتی دیگران از او حرف می زنند خلاش را احساس می کنم کسی که مهربان تر از او ندیده ام کارهایش را به دیگری واگذار نمی کرد حتی لباس هایش را خود می شست . نقاش و خطاط ماهری بود نقاشی هایش را دیده ام انسان را مدهوش می کند شناسنامه اش را خودش تغییر داد تا بتواند برود هیچ گاه نگذاشت کسی عزیزانش را ناراحت کند درس هایش همیشه عالی بود و به خواهرو برادرانش کمک می کرد مادرش را بیش از خودش دوست می داشت وعاشق پدر سخت گیرش بود تا اینکه روزی رفت و دیگر بر نگشت مادرش ماند و موهایی که ده سال دانه دانه در فراق فرزندش سپید شد نمی دانم چه طور این داغ به دست فراموشی سپرده شد و این روزها کمتر کسی از او یاد می کند پسری ۱۵ ساله که کسی جز مهربانی از او چیزی ندید و حسرت می خورم که چرا نتوانستم حتی برای یک بار هم که شده او را ببینمم و طعم شیرین مهربانیش را احساس کنم من که این روزها به وجود یک تکیه گاه محکم مثل او در زندگیم احتیاج دارم من که این روزها جای خالی او را بیش از همیشه در کنار خویش احساس می کنم و با افتخار از او سخن می گوییم .

رتبه سوم در رشته دلنوشته دوره دوم خانم فاطمه ریگی زاده از دبیرستان دخترانه دوره دوم نیشابور