از کوی خرابات گذشتیم سبکبار                                           محو صنعی هیچ نگشتیم در این کار

پا بر سر دنیای خیالی بنهادیم                                              لبخند زنان دیده نهادیم به دیدار

پرواز نمودیم چو مرغان هوایی                                        با توبه و پرهیز گذشتیم سبکبار

از کنگره ی طارم افلاک گذشتیم                                         پیدا سر و جان باخته در قله ی  کهسار

صفت از قاف گذشتیم سبک سیر                                        از کثرت این قوم گذشتیم به یکبار

خلق از پی سوادی سر زلف و نگاهی                                 هستی بسپردند به زیبایی آن یار

مارا گنهی نیست اگر بی سر و پاییم                                  رفتیم به جایی که نیاییم دگر بار

در راه نجات این همه غوغا که عجب نیست                       گفتیم و بگوییم خدا یار و مددکار