خیلی فکر کردم که چه بنویسم . نوشتن درباره کسانی که شیدایی واقعی اند واقعا سخت است . آخر چه طور می شود با کپلمات شیدایی را توصیف کرد . مگر شیدایی توصیف هم می خواهد . آیا شیدایی فراتر از گذشتن از مادر و پدر است ؟

آیا شیدایی چیزی فرا تر از پشت کردن به علاقه به زندگی است ؟ من نمیدانمک این شیدایی چیست که تازه داماد را مجبور می کند از نو عروسش خداحافظی کند؟ این شیدایی چیز عجیبی است . فراتر از هر تصورو توصیف . فراتر از هر عشق . نه نمی توان گفت از هر عشق .همه ی افراد شیدا ، عاشقم هستند . اما مگر می شود عاشق از معشوقش جدا شود این شیدایی تا کی ادامه دارد  ؟

به یاد می آورم مصاحبه ی همراه یک شیدایی عاشق را . کسی که هم شیدا بود و هم عاشق . عاشق همراهش اما شیدای دیگری . همراه می گفت : همیشه حس می کردم علاقه ای که او به من دارد اندازه ندارد . اما وقتی اورا بر سر نماز می دیدیم در می یافتم که خیلی هم درست حس نمی کردم . گاهی اوپقات حسودی یم هم می شد ولی همیشه به من می گفت L( خانم جان من عاشق شما هستم . اما نمی دانی شیدایی چه عالمی دارد . )

عالم شیدایی همان در خون تپیدن آنهاست . عالم شیدایی همان است که یک نوجوان را آسمانی می کند . عالم شیدایی باعث می شود تا لاله های قرمز از دل بیابان خشک برویند . عالم شیدایی همان یا زینب هاست که بعد از هر شلیک در شام می پیچد . عالم شیدایی را فقط پرنده ای درک می کند که گوش جان می سپارد به شهادتین یک شیدا . عالم شیدایی را آهویی می شناسد که مدتی است ضامنش را ندیده .

فقط در یک جمپله : عالم شیدایی را یاران شیدایی درک می کنند .