میخواهم بنویسم به شهدا ، شهدایی که نام و خاطرشان افتخاری ست برای ایران و ایرانی می گفتند دمشق ، دم عشق دم عشق آنها از دم عشق به دم بهشت رسیدند ،پر کشیدند از کوچه پس کوچه های دمشق و به دم دروازه بهشت رسیدند . به کسانی می نویسم که زمانی که سر بند کلنا عباسک یا زینب را بر سر شان می بستند بیشتر به حضرت عباس شبیه می شدند . می نویسم برای آنهایی که عشق عبادت و جهاد را به دنیا ترجیح دادند ای شهید خوشا به حالت رفتی آری آرام بخواب چشمانت را بر این دنیا و آدم هایش ببند چشمانت را بر فساد دنیا ببند آزادانه بخواب ای شهید چشمانت را به روی غباری که بر دنیا نشسته و آن را هر روز کثیف تر می کند ، ببند . می ترسم چند روز دیگر تو را هم مسخره کنند به جرم با غیرتی ، به جرم دفاع از اسلام ، ای شهید تو با دشمنان صهیونیستی تا آخرین نفس جنگیدی و هیچ هدفی به غیر از ذدفاع از دینت و بانوی مظلوم حضرت زینب ( س ) نداشتی . تو برای دشمنانت شیرینی ÷یروزی را به تلخی شکست تبذیل کردی مرد ومردانه ایستادی و خون خود را به درخت تشنه اسلام بخشیدی تا راهی از اسلام باقی بماند اما حیف کمی آن طرف تر عده ای برای این که جیب هایشان ÷ر از ÷ول شود خون مردم بی گناه را میمکند ای شهید وصیت تو چه بود؟ یادت هست ؟ گفته بودی خواهرم حجابت بعضی ها به خاطر دین اسلام به خاطر کودکت که هنوز چشم به راه است به خاطر همسر و مادرت که صبورانه دوری تو را تحمل میکنند، به وصیتت عمل میکنند اما برخی…

این جا خبری از ایثار نیست، فداکاری در قصه ها است تو از خود و خانواده ات ایثار کردی اما آن طرف همه به فکر خود هستند ای شهید آرام بخواب طوفانی در راه است طوفانی سخت ای شهید غرق در آرامش شهادتت باش.